De studiegroep met de koplopers kwam bijeen in het kader van innovatieve stallen

De boeren die aan deze studiegroep meedoen hadden elkaar al een poosje niet gezien of gesproken. Door de Corona periode lagen alle bijeenkomsten stil, pas na de zomervakantie zijn we weer gestart. Er was behoefte binnen de groep om met elkaar te discussiëren over de landbouw en om de  mooie nieuwe stal van de familie Bokma met eigen ogen te bewonderen.

Het voelde maandag 13 juli enigszins aan als een schoolreisje; het was zulk mooi weer! Enkele boeren waren zelfs aan het kuilen, daardoor konden sommigen dan ook niet konden komen. Het ‘schoolreisjegevoel’ was er vooral op de heenreis, want de familie Bokma boert op een eiland. Om exact 10 uur werd de groep door Sibe opgehaald met de boot.

‘We hadden deze dag niet een programma met een spreker of een specifiek thema. Gewoon met elkaar praten, en bediscussiëren hoe we met verschillende omstandigheden omgaan in de verschillende boerenbedrijven, daar ging de meeste animo naar uit’.

Roundhouse

Bokma is in 2015 op het eiland begonnen met boeren, en heeft vorig jaar een nieuwe stal in gebruik genomen, een zogenaamde Roundhouse. Een soort mega grote paraplu waar de koeien onder kunnen schuilen voor het winter weer.

De stal is volgens begeleider Jaring Brunia bijna de ideale natuurinclusieve stal; geen hoeken, weinig beton, vrijloopstal, er wordt mooie ruige mest in gemaakt en er is veel lucht en ruimte. Precies de redenen waarom Bokma een roudhouse heeft gebouwd. De familie wil zo dicht mogelijk bij de natuur staan en veel ruige mest voor de landerijen gebruiken. Alle boeren waren enthousiast. Enkele van de deelnemers zijn nu serieus aan het rekenen om in de toekomst iets soortgelijks te bouwen.

In de landerijen begonnen de discussies pas echt; hoe lang beweiden de koeien op een perceel, hoe beweid je je kalfjes? Welke stieren gebruik je? Hoeveel voer je nog bij? Allemaal vragen die in de essentie over natuurinclusief boeren gaan, en waar altijd de interessantste discussies over ontstaan. Het mooie is altijd dat iedereen het toch net weer ietsje anders doet dan de rest, en vooral daar zit een enorme leer curve en inspiratie.

Zelfvoorzienend, circulair en natuurinclusief

Toen we later weer bij de stal waren en Sibe ons vertelde dat hij zijn melktank ook twee keer per weer over het water moest brengen, zijn krachtvoer in kratten van de vaste wal haalde, en als hij balen koopt ze ook allemaal twee keer over moet laden over het water bedachten we ons:  ‘Wat een karwei!’.

Tegelijkertijd zouden we met ons allen vaker aan Sibe moeten denken, want als je alles over het water moet halen dan denk je over alles wat je koopt en verkoopt wel twee keer na. Alles moet immers ‘even’ naar de andere kant. Als we als boeren allemaal zo kritisch zijn op wat we wel een niet nodig hebben worden we vanzelf zelfvoorzienender, meer circulair en zeker ook natuurinclusiever.